ಭಾವನೆಗಳು ಅಳಿಸಿ ಹೋಗುವ ಮುನ್ನ ಹಾಳೆಗಳ ಮೇಲೆ ಇಳಿಸೋಣ ಅಂತ ಬರೀತಾ ಇದೀನಿ. ಬೆರಳುಗಳಿಗೆ ಬರೆಯಲು ಮರೆತು ಹೋಗುವಷ್ಟು ದಿನಗಳಾದವು ಬರೆದು. ಇವತ್ತು ನಿನಗೋಸ್ಕರ ಬರೀತಾ ಇದೀನಿ. ಎಷ್ಟು ವಿಚಿತ್ರ ಜೀವನ. ಅಂದುಕೊಳ್ಳೋದೇ ಒಂದು, ಆಗೋದು ಇನ್ನೊಂದು. ಆಗೋ ಸಾಧ್ಯತೆಗಳು ತುಂಬಾನೆ ಇದ್ರೂನು, ನಾನು ಹೀಗೆ ಅಂದುಕೊಂಡಿದ್ದೀನಿ ಅನ್ನೋ ಕಾರಣಕ್ಕೆ ನಡೆಯೋದು ಬೇರೇನೆ ಆಗಿರುತ್ತೆ. ಯಾಕೆ ಇಷ್ಟು ನೆಗಟಿವೆ ಥಿಂಕ್ ಮಾಡ್ತಿದೀಯ ಅಂತ ಕೇಳ್ತಿಯ? ನೀನೆ ಹೇಳು, ಹಾಗೆ ಆಗ್ತಿದೆ ಅಲ್ವ? ಅದೆಷ್ಟು ದಿನದಿಂದ ಕಾಯ್ತಿದೀನಿ ಬೇಗ ಸರಿಹೋಗುತ್ತೆ ಅನ್ನೋ ಆಸೆಯಿಂದ. ಇನ್ನೇನು ಸರಿಹೋಯ್ತು ಅನ್ನಿಸೋವಾಗ್ಲೆ, ಇನ್ನೊಂದು ತರ ಪ್ರತ್ಯಕ್ಷ ಆಗುತ್ತೆ. ಯಾಕೆ ಹೀಗೆ? ಯೋಚನೆಗಳ ಅಲೆಗಳು ಬಂದು ತೀರದ ಬಂಡೆಗೆ ಬಡಿದು ಎಚ್ಚರಿಸುತ್ತೆ, ಯೋಚನೆಗಳಲ್ಲಿ ನಿನ್ನ ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳುತಿದ್ದೀಯ ಎಂದು. ಇದು ಒಂಟಿತನದ ಭಯವಲ್ಲ. ಕಾಯುವಿಕೆಯ ನೋವು. ಘೋರ ತಪಸ್ಸಿಗೆ ಕೂತು ಯಾವ ದೇವರನ್ನು ಮೆಚ್ಚಿಸಲಿ? ಸಾಕಿನ್ನು ನಿನ್ನ ಬಿಟ್ಟಿರೋ ವನವಾಸ. ನಂಬಿಕೆ ಮೇಲೆ ನಿಂತಿದೆ ಈ ಜೀವ. ನೀ ಬರುವ ನಂಬಿಕೆಯಿದೆ. ಕಾಯುತ್ತಿನಿ ನಿನಗೋಸ್ಕರ. ಅದೆಷ್ಟು ದಿನವಾದರೂ ಸರಿ.
ನಿನ್ನವಳು..
ನಿನ್ನವಳು..
