ಕಾಯುತಿರುವೆ ನಿನ್ನ ನೆನಪಲಿ..

ನಡೆಯಬೇಕಾದ ದಾರಿಯಿನ್ನೂ ಬಹುದೂರ, ಗುರಿ ಅಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ಕೂಡ ಕಾಣದಿರುವಷ್ಟು. ಮಾತಾಡಬೇಕಾಗಿರುವುದು ಬಹಳಷ್ಟು, ಮೌನದಲಿ ಇಷ್ಟು ದಿನ ಕಳೆದೆವು ಅನ್ನಿಸುವಷ್ಟು. ಮೌನದಲಿ ಮಾತಾಡುವವ ನೀನು ಅಲ್ಲಿರುವಾಗ, ನೀನಿಲ್ಲದ ದಾರಿಯಲಿ ಮೌನವಾಗಿ, ಒಂಟಿಯಾಗಿ ಹೇಗೆ ನಡೆಯಲಿ?

ಪ್ರೀತಿ ಅಂದ್ರೆ ಹೀಗಿರುತ್ತಾ? ಮೌನದಲ್ಲೇ ಹರಟುತಿದ್ದೇವೆ ಅನ್ನಿಸುವ ಹಾಗೆ, ಹೃದಯ ತುಂಬುವಷ್ಟು ಖುಷಿಯಾಗುವ ಹಾಗೆ, ಎದೆ ಬಡಿತ ನಿನ್ನ ಹೆಸರನ್ನೇ ಕರೆಯುವ ಹಾಗೆ.

ನೀನೆಷ್ಟು ನೆನಪಾಗ್ತಿಯ ಅಂತ ಕಣ್ಣ ರೆಪ್ಪೆಗಳನ್ನು ಕೇಳು. ಕಣ್ಣೀರಲ್ಲಿ ತೇವಗೊಂಡ ಅವಕ್ಕೆ ಗೊತ್ತು. ಬಾನ ಚುಕ್ಕಿಗಳನ್ನು ಕೇಳು, ನಿನ್ನ ನೆನಪಿನಲ್ಲಿ ಅವುಗಳನ್ನೇ ದಿಟ್ಟಿಸಿ ಮೈಮರೆತಿರೋದು ಅವಕ್ಕೆ ಗೊತ್ತು. ನೀ ಕೊಟ್ಟ ಗುಲಾಬಿಯನು ಕೇಳು, ನೆನಪಿನ ಹನಿಯಲಿ ಚಿಗುರುವ ಹಂಬಲವಿರುವ ಅವಕ್ಕೆ ಗೊತ್ತು. ಭಾವನೆಗಳನ್ನು ಕೇಳು, ನೀನಿಲ್ಲದೆ ಚಡಪಡಿಸುತ್ತಿರುವ ಅವಕ್ಕೆ ಗೊತ್ತು. ಬಾ.. ಭಾವನೆಗಳಿಗೆ ಬಣ್ಣ ಕೊಡು. ಮುಡಿಗೆ ಪ್ರೀತಿ ಗುಲಾಬಿ ಮುಡಿಸು. ಚುಕ್ಕಿಗಳಿಗೆ ಕೂಗಿ ಹೇಳು, ಮನದ ಚಂದಿರ ಬಂದಿರುವನೆಂದು. ಕಣ್ಣ ರೆಪ್ಪೆಗಳಿಗೆ ಹೇಳಬೇಕೆಂದಿಲ್ಲ, ನಿನ್ನ ನೋಡಲು ಪರಿತಪಿಸುವ ಅವುಗಳು ನಿನ್ನ ನೋಡಿದೊಡನೆ ಶಾಂತವಾಗುವವು. ತಣ್ಣನೆ ಗಾಳಿ ಬೀಸುವುದು ನಾವು ಅಪ್ಪಿಕೊಳಲೆಂದು. ಕೆನ್ನೆ ಕೇಳುವುದು ಮುತ್ತನೀಯಲೆಂದು. ಹೃದಯ ನಗುವುದು ಪುಳಕವಾಯಿತೆಂದು. ದಿನ ಲೆಕ್ಕಿಸುವಷ್ಟು ಕಾಯಿಸಬೇಡ. ನೀ ಬೆಸೆಯಬೇಕಾದ ಕೈಗಳಲಿ ಹೂದಳಗಳನಿತ್ತು ಕಾಯುತಿರುವೆ, ನೀ ಬರುವ ಹಾದಿಗೆ ಮುಡಿಸಲೆಂದು..