ಕನಸಲಿ ಸಿಗಲೇ?

ಈ ನಿಶಬ್ಧ ರಾತ್ರಿಯಲ್ಲಿ ಸಶಬ್ಧವಾಗಿ ನಿದ್ರಿಸಿ ಕನಸು ಕಾಣುತ್ತಿರುವ ಹುಡುಗ,

ಇವತ್ತು ಯಾರ ಕನಸು ಕಾಣುತ್ತ ಇದ್ದೀಯ? ಅಕ್ಕ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲಿಯಾದರೂ ನಾನು ಇದಿನಾ? ನನ್ನ ಬಿಟ್ಟು ಒಬ್ಬನೇ ಕನಸು ಕಾಣಬೇಡ ಪ್ಲೀಸ್. ನನ್ನನ್ನು ಒಮ್ಮೆ ಕರೆ. ಅಯ್ಯೋ, ದಿನ ಪೂರ್ತಿ ಕಾಟ ತಡೆಯೋದೆ ಕಷ್ಟ, ಇನ್ನು ಕನಸಲ್ಲಿ ಬೇರೆ ಕರಿಬೇಕಾ ಅಂತ ಅಂದ್ಕೋತ ಇದ್ದೀಯ? ನೀನು ಪ್ರತಿ ಸಲ ನಿನ್ನ ಕನಸಿನ ಬಗ್ಗೆ ಹೇಳಿದಾಗ ಅಲ್ಲಿ ನಾನು ಕೂಡ ಇದಿನಾ ಅಂತ ಯೋಚನೆ ಮಾಡ್ತಾ ಇರುತ್ತೆ ಮನಸು. ಇನ್ನು ನಾನೇನು ಮಾಡ್ಲಿ? ಭಾವನೆಗಳನ್ನ ಕಂಟ್ರೋಲ್ ಮಾಡೋದನ್ನ ನಂಗೆ ಯಾರೂ ಕಲಿಸಲಿಲ್ಲ. ತಿಂಗಳ ಬೆಳಕಲ್ಲಿ ಕಾಣಿಸುತ್ತ ಇರೋ ನಿನ್ನ ಮುಖನ ನೋಡ್ತಾ ಇದ್ರೆ, ಹೇಳ್ದೆ ಕೇಳ್ದೆ ಹಾಗೆ ನುಗ್ಗಿ ನಿನ್ನ ಕನಸಲ್ಲ್ಲಿ ತೂರಿಕೊಳ್ಳೋಣ ಅನ್ಸುತ್ತೆ. ನೀನೇನು ಬೇಜಾರು ಮಾಡ್ಕೊಳಲ್ಲ ಅಂತ ಕೂಡ ನನ್ಗೊತು. ಅದ್ಕೆ ನೀನು ಅಂದ್ರೆ ಅಷ್ಟು ಸಲಿಗೆ. ಆದ್ರೆ promise ಮಾಡ್ತೀನಿ, ಕನಸಲ್ಲಿ ಬಂದು, ನಿಂಗೆ ಬೋರ್ ಆಗ್ತಾ ಇದ್ಯಾ, ಬೇಜಾರಾಗ್ತಾ ಇದ್ಯಾ, ನನ್ನ ಮೇಲೆ ಕೋಪಾನ, ಅಂತ ಸಿಲ್ಲಿ questions ಎಲ್ಲ ಕೇಳಲ್ಲ ಆಯ್ತಾ.

ಮತ್ತೆ, ಕನಸಲ್ಲಿ ಬಂದ ಮೇಲೆ ನನ್ನ ಹಳೆ ರಾಗ, ಕಾಲು ನೋವು, ಕೈ ನೋವು, ತಲೆ ನೋವು ಅಂತ ಹೇಳಿ ನಿಂಗೆ ಕೆಲಸ ಕೊಡಲ್ಲ. ನಿಂಗೆ ತಲೆ ಇದೆ ಅಂತ prove ಆಯಿತು ಅಂತ remind ಮಾಡೋಕ್ಕೆ ಆಸ್ಪದ ಕೊಡೋದೇ ಇಲ್ಲ :) ಕನಸಲ್ಲಿ ಬಂದು ಅದೇ ಹಳೆ ಲುಕ್ ಕೊಟ್ಟು ನನ್ನ ಗುರಾಯಿಸ್ತಾ ಇರ್ತಾಳೆ ಅಂತನೂ ಅಂದ್ಕೋಬೇಡ. ಪ್ರತಿ ದಿನ ಆ ಲುಕ್ ತಗೊಂಡು ನೀನು ಬೋರ್ ಆಗಿ ಹೋಗಿದಿಯ ಅಂತ ನಂಗೊತ್ತು :) ಇಷ್ಟೆಲ್ಲಾ ಹೇಳಿದ ಮೇಲೆ ನನ್ನನ್ನ ನಿನ್ನ ಕನಸಲ್ಲಿ ಕರೆದುಕೊಳ್ತಿಯಲ್ವ? ಹೇಳಿದ ಮಾತಿಗೆ ತಪ್ಪಿದರೆ next time ಕರ್ಕೊಳೋದು ಬೇಡ :)

ಈ ತರ ತಲೆ ತಿನ್ನೋದು ಬಿಟ್ಟು ಇವ್ಳು ಕನಸಲ್ಲ್ಲಿ ಬಂದು ಇನ್ನೇನು ಮಾಡಬಹುದು ಅಂತ ತಲೆ ಕೆಡಿಸಿಕೊಳ್ತಾ ಇದ್ದೀಯ? ನಿನ್ನ ಕನಸಲ್ಲಿ ನಾನು ಬರ್ತಿರೋದು ನಿನ್ನ ಮಾತು ಕೇಳೋಕೆ. ಇವತ್ತು ಮಾತ್ರ ನಂಗೆ ಏನೂ excuse ಕೊಡೊ ಹಾಗಿಲ್ಲ. ಇವತ್ತು ನೀನು ನಂಜೊತೆ ಮಾತಾಡೋಕೆ ಕೂತ್ಕೊಳ್ಳೆ ಬೇಕು. ಮನಸು ಹಗುರ ಆಗೋ ತನಕ..

ನಿನ್ನ ಮಾತು ಕೇಳೋಕೆ ಬರ್ತೀನಿ. ನೀನು ಮಾತಾಡ್ತಿಯ ಅನ್ನೋ ಆಸೆಯಿಂದ.

ನಾನಿಲ್ಲವೇ...

ಗೆಳೆಯ..

ಸುಮ್ಮನೆ ಬೇಸರವೇ,

ಹೇಳಲಾಗದ ಗೊಂದಲವೇ,

ತಳಮಳ ಮರೆತು ನಗು ಒಮ್ಮೆ

ನಿನ್ನೊಡನೆ ನಾನಿಲ್ಲವೇ?

ಜಗದ ವಿಕೃತಿ ಬರದಿರಲಿ

ನಿನ್ನ ಮೃದು ಮನಸಿನೆದುರು,

ಅವೆಲ್ಲವೂ ನನಗಿರಲಿ,

ಸಂತೋಷವೊಂದೆ ನಿನಗಿರಲಿ

ನಿನ್ನ ಮುಗ್ಧ ನಗುವಿನೆದುರು ದುಃಖವೂ ಒಂದು ಲೆಕ್ಕವೇ?

ಹೇಳು ಗೆಳೆಯ, ನಿನ್ನೊಡನೆ ನಾನಿಲ್ಲವೇ?

ಚೈತನ್ಯವಿರಲಿ ನಿನ್ನ ಪ್ರತಿ ಕ್ಷಣದಲಿ,

ಬೇಸರದ ಎಳೆಯೂ ಸಹ ಅಲ್ಲಿ ಸುಳಿಯದಿರಲಿ,

ಕೈಹಿಡಿದ ನಮ್ಮ ಕೈಗಳು ಇನ್ನೂ ಬಿಗಿಯಾಗಲಿ,

ಹೊಸ ಹಾದಿಯಲಿ ಹೂವುಗಳು ನಲಿಯಲಿ,

ಹೊಸ ಜೀವ ಅರಳಲಿ,

ಇನ್ನು ಚಿಂತೆಯೇಕೆ ಗೆಳೆಯ,

ನಿನ್ನಲ್ಲಿ ನಾನಿಲ್ಲವೇ?

ನಾನೇ ನಿನಗಲ್ಲವೇ? 

ನೆನಪಿನ ಅಲೆ

ತಂಪು ಮಳೆ ಹನಿಯೊಂದು ಮೈಸೋಕಿ ಎಚ್ಚೆತ್ತೆ. ಗಾಳಿ ಮೆಲ್ಲಗೆ ತಂಪಾಗಿ ಬೀಸುತಿತ್ತು. ತನ್ನ ಜೊತೆ ಅದ್ಯಾವುದೋ ಮರೆತ ನೆನಪನ್ನು ತಂದಂತೆ ಅನಿಸುತಿತ್ತು. ಅಲೆಗಳತ್ತ ಕಣ್ಣು ಹಾಯಿಸಿದೆ. ಅಲೆಗಳ ಬಡಿತ ಎಂದಿನಂತಿಲ್ಲ ಅನಿಸಿತು. ಪ್ರತಿ ಅಲೆಯೂ ವಿಶೇಷವಾಗಿದೆ ಅನಿಸತೊಡಗಿತು. ಚಿಕ್ಕ ಅಲೆ, ಅತಿ ದೊಡ್ಡ ಅಲೆ, ಸಾಧಾರಣವಾದ ಅಲೆ, ಬಂಡೆಗೆ ಬಡಿದು ಮೇಲೆ ಜಿಗಿಯುವ ಅಲೆ ಪ್ರತಿಯೊಂದೂ ಕೂಡ ನೆನಪುಗಳಂತೆ ವಿಭಿನ್ನ ಅನಿಸಿತು. ಪ್ರತಿಯೊಂದು ನೆನಪು ಕೂಡ ಅಲೆಯಂತೆ. ಎಲ್ಲದಕ್ಕೂ ತನ್ನದೇ ಆದ ವಿಶೇಷತೆ. ಅಲೆಗಳು ತೀರಕ್ಕೆ ಬಂದು ಬಡಿಯುವಂತೆ, ನೆನಪುಗಳು ಮನಸಿನ ತೀರಕ್ಕೆ ಬಡಿಯುವುದು. ನೆನಪುಗಳಲ್ಲಿ ಕೆಲವೊಂದು ದೊಡ್ಡ ಅಲೆಗಳಂತೆ, ಮನಸಲ್ಲಿ ಬಹುಕಾಲ ಉಳಿಯುವಂತಹುದು. ಇನ್ನು ಕೆಲವು ಮರು ಕ್ಷಣವೇ ಮರೆಯುವಂತಹುದು. ಪ್ರತಿ ಕ್ಷಣವೂ, ಮರುಕ್ಷಣವೇ ನೆನಪಾಗಿ ಬದಲಾಗುತ್ತವೆ.

ಹಾಗೆ ಅಲೆಗಳನ್ನು ದಿಟ್ಟಿಸುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಪ್ರಕೃತಿಯೂ ಕೂಡ ಯಾಂತ್ರಿಕವಾದಂತೆ ಕಾಣಿಸಿತು. ಸಾಗರವು ಅಲೆಗಳನ್ನು ತಯಾರಿಸುವ ಒಂದು ಯಂತ್ರದಂತೆ ಅನಿಸಿತು. ಯಾಕೋ ಸರಿ ಕಾಣಲಿಲ್ಲ. ಮೇಲೆದ್ದೆ. ಕೆಂಪಾದ ಸೂರ್ಯ ಇನ್ನೇನು ಮುಳುಗುವವನಿದ್ದ. ಸಾಗರದ ನೀರ ಮೇಲೆಲ್ಲಾ ಯಾರೋ ಕೆಂಪು ಬಣ್ಣ ಚಿಮುಕಿಸಿದಂತೆ ಕಾಣಿಸಿತು. ಪ್ರಕೃತಿಯನ್ನು ಯಂತ್ರಕ್ಕೆ ಹೋಲಿಸಿದ ನನ್ನ ಬಗ್ಗೆ ನನಗೇ ಬೇಜಾರಾಯ್ತು. ಹಾಗೆ ಮರಳು ಹಾಸಿದ ನೆಲದಲ್ಲಿ ಪಾದವೂರಿಸಿ ಮತ್ತೆ ಹಿಂದಕ್ಕೆ ತಿರುಗಿ ನನ್ನ ಹೆಜ್ಜೆಗುರುತುಗಳನ್ನು ನೋಡುತ್ತಾ ನಡೆದೆ. ಮನಸು ಅಲೆಗಳ ಜೊತೆ ಉತ್ಸಾಹದಿಂದ ಕುಣಿಯುತಿತ್ತು.  

ಬೆಳಗಿನ ಸಮಾಚಾರ

ಮುಂಜಾನೆ ಮಬ್ಬಲ್ಲಿ ನಿನ್ನ ಮುಖ ನೋಡಿ ಎದ್ರೇನೆ ದಿನಕ್ಕೆ ನ್ಯಾಯ ಸಿಕ್ಕ ಹಾಗೆ. ಬೆಳಗಿನ ಅವಸರದಲ್ಲಿ ನಿಂಜೊತೆ 10 sentence ಕೂಡ complete ಆಗಿ ಮಾತಾಡಕ್ಕೆ ಆಗಲ್ಲ. ನೀನು ready ಆಗಿ ಹೊರಟಾಗಲೇ "ಅಬ್ಬಾ! ಅಂತೂ ಲೇಟ್ ಆಗಿಲ್ಲ" ಅನ್ಸೋದು.

ಅದೊಂತರಾ ನಗು. ರಸ್ತೆಯ ಬದಿಯಲ್ಲಿ ಇನ್ನೇನು ಮರೆಯಾಗ್ಬೇಕು ಅನ್ನೋವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಕಡೆ ಒಂದ್ಸಲ ತಿರುಗಿ ನೋಡ್ತಿಯಲ್ಲ, ಅದನ್ನ ನೋಡಿ ನನಗೇ ಬರೋ ಮುಗುಳ್ನಗು. ನಿನ್ನ ತಯಾರಿ ಮುಗಿದ ಮೇಲೆ ಇನ್ನು ನನ್ನ ತಯಾರಿ ಶುರು ಮಾಡುವುದು ಈ ಮುಗುಳ್ನಗು. ಎರಡು ತಯಾರಿಗಳ ನಡುವೆ ಬರೋ ಈ break ನಂಗೆ ತುಂಬ ಇಷ್ಟವಾದ ಸಮಯ. ಮರೆಯಾಗುವ ತನಕ ನಿನ್ನ ನೋಡ್ತಾ ಬಾಲ್ಕನಿಲಿ ಕೂತಿದ್ರೆನೆ ಸಮಾಧಾನ. ಮನಸು ಮಲ್ಲಿಗೆಯಷ್ಟು ಹಗುರ(ಕುಂದಾಪುರದ ಹಗುರ ಅಲ್ಲ :)). ಇಲ್ಲವಾದರೆ ಆ ಅಮೂಲ್ಯ ಮುಗುಳುನಗುವಿನ ಸೌಭಾಗ್ಯ ನನಗೆ ಸಿಗುವುದೇ?

ಆ ಮೇಲಿನ 30 ನಿಮಿಷದಲ್ಲಿ ಉಸಿರಾಡಲೂ ಕೂಡ ಮರೆತು ಹೋಗುವಷ್ಟು occupied ಆಗಿಬಿಡ್ತೀನಿ. ನಾನು ರೆಡಿ ಆಗಿ ಮನೆ ಬಾಗಿಲು ಹಾಕೊವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಮನಸು ಮುಂದಿನ ಒಂದು ನಿಮಿಷದ ಓಟಕ್ಕೆ ತಯಾರಾಗುತ್ತಿರುತ್ತದೆ. ಬಸ್ ಮಿಸ್ ಆಗೋದು ಬೇಡ ದೇವರೇ ಅಂದುಕೊಂಡು ಬೇಗ ಬೇಗ ಹೆಜ್ಜೆ ಹಾಕಿ ಬಸ್ ಸ್ಟ್ಯಾಂಡ್ ಗೆ ಬರೋವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಸುಸ್ತೋ ಸುಸ್ತು. ಅಲ್ಲಿ ಟ್ರಾಫಿಕ್ ಸಿಗ್ನಲ್ನಲ್ಲಿ ಹಸಿರು ದೀಪಕ್ಕೆ ಕಾಯುವ ಆಫೀಸ್ ಬಸ್ ನ ನೋಡಿದಾಗ ದೇವರೇ ನನ್ನ ಪ್ರಾರ್ಥನೆ ಆಲಿಸಿ ಕೆಂಪು ದೀಪ ಹಾಕಿದಾನೆ ಅನ್ನಿಸೋದು.  

ಸಮಾಚಾರ್ ಸಮಾಪ್ತ್. ಸಂಜೆ ಸಿಗೋಣ :)

ಸುಮ್ಮನೆ..

ಇಷ್ಟೊತ್ತು ನಿನ್ನ photo ನೋಡ್ತಾ ಇದ್ದೆ. ಬ್ಲಾಗ್ನಲ್ಲಿ ನಾವಿಬ್ರು ಕೈ ಹಿಡ್ಕೊಂಡಿರೋ ಫೋಟೋ. ನಿನ್ನ ಕೈಯಲ್ಲಿ ಎಷ್ಟು ಪ್ರೀತಿ ಇದೆ ಅಂತ ಹುಡುಕುತ್ತಾ ಇದ್ದೆ. ನಿನ್ನ ಕೈಯಲ್ಲಿ ನಿನ್ನ ಮನಸನ್ನು ಓದ್ತಾ ಇದ್ದೆ.  ಅದರ ಪಕ್ಕದಲ್ಲೇ ಬರೆದಿದೀನಿ "ಅನೂಹ್ಯ" ಅಂತ. ಬ್ಲಾಗ್ ಗೆ ಇಟ್ಟಿರೋ ಹೆಸರು ಅದು. ಈಗ ಅನ್ನಿಸ್ತ ಇತ್ತು, ಫೋಟೋಗೆ ಇಟ್ಟಿರೋ ಹೆಸರಾ ಅಂತ. ನೀನು ನನ್ನ ಕೈ ಹಿಡಿತೀಯ ಅಂತ ದೇವರು ನಂಗೆ  ಯಾವ ಸೂಚನೆ ಕೂಡ ಕೊಟ್ಟಿರಲಿಲ್ಲ. ನಿನಗೂ ಕೂಡ ಕೊಟ್ಟಿರಲಿಲ್ಲ ಅಲ್ವ. ಇದನ್ನ ದೇವರು ಮೊದಲೇ ತೀರ್ಮಾನ ಮಾಡಿದ್ರ ಅಥವಾ sudden decision ತಗೊಂಡ್ರ ಅಂತ ಗೊತ್ತಾಗ್ಲಿಲ್ಲ. ಆದ್ರೆ ನೀನು ನಂಗೆ ಸಿಕ್ಕಿದಿಯ. ಇದಕ್ಕೆ ಪ್ರತಿಯಾಗಿ ನಿಂಗೆ ನಾನು ಏನು ಕೊಡಲಿ? ನಿಂಗೆ ಕೊಡೋವಷ್ಟು worth gift ನನ್ನ ಹತ್ರ ಇದೆಯಾ? ನನ್ನ ಹತ್ರ ಇರೋದು ಬರಿ silly things . ಈ silly things ಎಲ್ಲ ನಂಗೆ ಇರಲಿ. ನಿನಗೋಸ್ಕರ ಏನು ಕೊಡಲಿ? ಇದು ಎಷ್ಟೋ ದಿನದಿಂದ ಕಾಡ್ತಾ ಇರೋ ಪ್ರೆಶ್ನೆ. ನನ್ನಿಂದ ಉತ್ತರ ಸಿಗೋ ನಂಬಿಕೆ ಇಲ್ಲ. ಯಾಕೆ ಅಂದ್ರೆ ನಿಂಗೆ ಕೊಡೋಕ್ಕೆ ಆಗೋವಷ್ಟು precious gift ಈ silly ತಲೆಗೆ ಹೇಗೆ ಹೊಳಿಯುತ್ತೆ? ನಿನ್ನ ಪ್ರೀತ್ಸೋದೊಂದೇ ಗೊತ್ತಿರೋದು ನಂಗೆ. ನಿನ್ನ ಪ್ರೀತ್ಸೋದು ಬಿಟ್ಟು ಬೇರೇನೂ ಇಲ್ಲ ನಂಗೆ. ನಿಂಗೆ ಏನು ಬೇಕು ಅಂತ ನೀನೆ ಹೇಳ್ತಿಯ? ಈ ಮನಸು confuse ಆಗಿ ನಿನ್ನ ತಲೆ ಕೆಡಿಸೋ ಮುಂಚೆ ಹೇಳ್ತಿಯ ಪ್ಲೀಸ್? ಹಾಗಾದ್ರೆ appointment ತಗೊಂಡು ಬಿಡಲಾ ಇವತ್ತು ಸಂಜೆ?

ಹೇಳು..

ಕಾಣದ ಕನಸನ್ನು ಮಡಿಲಲ್ಲಿಟ್ಟು, ಕನಸಿಗೆ ಚೈತನ್ಯ ತಂದವನು ನೀನು. ಆ ಕನಸಲ್ಲಿ ನನ್ನನ್ನೇ ಮರೆತವಳು ನಾನು. ಪ್ರೀತಿಯನ್ನು ದೂರ ತಾರೆ ಅಂದುಕೊಂಡವಳು ನಾನು. ಮಿನುಗುವ ತಾರೆಗಳ ನಡುವೆ ನಗುವ ಚಂದಿರ ನೀನು. ನನಗೇ ತಿಳಿಯದೆ ನನ್ನನ್ನು ಸೋಲಿಸಿದ ಚೆಲುವ ನೀನು. ಬರಡಾಗಿದ್ದ ಹೃದಯದಲ್ಲಿ ಒಲವಿನ ಮಳೆಹನಿ ಚಿಮುಕಿಸಿದವನು ನೀನು. ಪ್ರೇಮದ ಅಕ್ಕರೆ ತೋರಿದ ಗೆಳೆಯ ನೀನು. ನೋವಿಗೆ ಹೆಗಲು ನೀಡಿದ ಸ್ನೇಹಿತ ನೀನು. ಕಾಳಜಿ ತೋರಿದ ಸಂಗಾತಿ ನೀನು.

ಇಲ್ಲೆಲ್ಲೂ ನನ್ನ ಅಸ್ತಿತ್ವವಿಲ್ಲ. ನನ್ನೋಳಗಿರುವುದು ನೀನಷ್ಟೇ, ನಾನಲ್ಲ. ನನ್ನನ್ನು ಎಲ್ಲಿ ಕಳೆದುಕೊಂಡೆ ಎಂದು ಕೂಡ ತಿಳಿದಿಲ್ಲ. ನನ್ನ ಅಸ್ತಿತ್ವವನ್ನು ನಿನ್ನೊಳಗೆ ಕಾಣಬೇಕು ಎನ್ನುವುದೇ ನನ್ನ ಒಂದೇ ಒಂದು ಕೋರಿಕೆ.

ನಿನ್ನ ಹೃದಯದಲಿ ನನ್ನನ್ನು ತುಂಬಿಕೊಳ್ಳುವೆಯ? ನೆಲೆ ಮರೆತ ಈ ಹೃದಯಕ್ಕೆ ನಿನ್ನಲ್ಲಿ ಆಶ್ರಯ ನೀಡುವೆಯ? ಕತ್ತಲು ತುಂಬಿದ ಈ ಹಾದಿಗೆ ನಂದಾದೀಪವಾಗುವೆಯ?