ಬೆಳಗಿನ ಸಮಾಚಾರ

ಮುಂಜಾನೆ ಮಬ್ಬಲ್ಲಿ ನಿನ್ನ ಮುಖ ನೋಡಿ ಎದ್ರೇನೆ ದಿನಕ್ಕೆ ನ್ಯಾಯ ಸಿಕ್ಕ ಹಾಗೆ. ಬೆಳಗಿನ ಅವಸರದಲ್ಲಿ ನಿಂಜೊತೆ 10 sentence ಕೂಡ complete ಆಗಿ ಮಾತಾಡಕ್ಕೆ ಆಗಲ್ಲ. ನೀನು ready ಆಗಿ ಹೊರಟಾಗಲೇ "ಅಬ್ಬಾ! ಅಂತೂ ಲೇಟ್ ಆಗಿಲ್ಲ" ಅನ್ಸೋದು.

ಅದೊಂತರಾ ನಗು. ರಸ್ತೆಯ ಬದಿಯಲ್ಲಿ ಇನ್ನೇನು ಮರೆಯಾಗ್ಬೇಕು ಅನ್ನೋವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಕಡೆ ಒಂದ್ಸಲ ತಿರುಗಿ ನೋಡ್ತಿಯಲ್ಲ, ಅದನ್ನ ನೋಡಿ ನನಗೇ ಬರೋ ಮುಗುಳ್ನಗು. ನಿನ್ನ ತಯಾರಿ ಮುಗಿದ ಮೇಲೆ ಇನ್ನು ನನ್ನ ತಯಾರಿ ಶುರು ಮಾಡುವುದು ಈ ಮುಗುಳ್ನಗು. ಎರಡು ತಯಾರಿಗಳ ನಡುವೆ ಬರೋ ಈ break ನಂಗೆ ತುಂಬ ಇಷ್ಟವಾದ ಸಮಯ. ಮರೆಯಾಗುವ ತನಕ ನಿನ್ನ ನೋಡ್ತಾ ಬಾಲ್ಕನಿಲಿ ಕೂತಿದ್ರೆನೆ ಸಮಾಧಾನ. ಮನಸು ಮಲ್ಲಿಗೆಯಷ್ಟು ಹಗುರ(ಕುಂದಾಪುರದ ಹಗುರ ಅಲ್ಲ :)). ಇಲ್ಲವಾದರೆ ಆ ಅಮೂಲ್ಯ ಮುಗುಳುನಗುವಿನ ಸೌಭಾಗ್ಯ ನನಗೆ ಸಿಗುವುದೇ?

ಆ ಮೇಲಿನ 30 ನಿಮಿಷದಲ್ಲಿ ಉಸಿರಾಡಲೂ ಕೂಡ ಮರೆತು ಹೋಗುವಷ್ಟು occupied ಆಗಿಬಿಡ್ತೀನಿ. ನಾನು ರೆಡಿ ಆಗಿ ಮನೆ ಬಾಗಿಲು ಹಾಕೊವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಮನಸು ಮುಂದಿನ ಒಂದು ನಿಮಿಷದ ಓಟಕ್ಕೆ ತಯಾರಾಗುತ್ತಿರುತ್ತದೆ. ಬಸ್ ಮಿಸ್ ಆಗೋದು ಬೇಡ ದೇವರೇ ಅಂದುಕೊಂಡು ಬೇಗ ಬೇಗ ಹೆಜ್ಜೆ ಹಾಕಿ ಬಸ್ ಸ್ಟ್ಯಾಂಡ್ ಗೆ ಬರೋವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಸುಸ್ತೋ ಸುಸ್ತು. ಅಲ್ಲಿ ಟ್ರಾಫಿಕ್ ಸಿಗ್ನಲ್ನಲ್ಲಿ ಹಸಿರು ದೀಪಕ್ಕೆ ಕಾಯುವ ಆಫೀಸ್ ಬಸ್ ನ ನೋಡಿದಾಗ ದೇವರೇ ನನ್ನ ಪ್ರಾರ್ಥನೆ ಆಲಿಸಿ ಕೆಂಪು ದೀಪ ಹಾಕಿದಾನೆ ಅನ್ನಿಸೋದು.  

ಸಮಾಚಾರ್ ಸಮಾಪ್ತ್. ಸಂಜೆ ಸಿಗೋಣ :)